Het was een heerlijke vakantie! Een week op een camping aan een prachtig meer in Oostenrijk. En daarna nog een paar dagen naar mijn zus die in Noorwegen woont. GENIETEN!

Met een korte dagelijkse check van binnengekomen e-mails kan deze ZZP-er genieten van een relatief ongestoorde vakantie. Daar heb ik heel bewust voor gekozen. Ik kan mijn tijd zelf indelen, dat ervaar ik als een groot voordeel. En nu weer heerlijk aan het werk, het hoogseizoen is in aantocht.
Met weer een aantal mooie reizen om te begeleiden. Wat een geluk heb ik toch.

Andermans werk….
Ik heb een wereldbaan, zeker als je ervan houdt om regelmatig op reis te zijn en zowel de organisatie als de verantwoording op je te nemen. Ik word daar gelukkig van.

Maar is het niet voor iedereen de kunst om voldoening uit je werk te halen? Geluk is een keuze! Dat lukt met iedere baan. Ik wil met niemand ruilen, maar ben wel eens nieuwsgierig naar andermans werk.
Ik denk dat een uitvaartbegeleider een hele mooie baan heeft. Dankbaar werk. Je maakt echt verschil en bent er voor mensen op momenten dat het nodig is.
Een timmerman geniet van het product dat hij met zijn eigen handen maakt.
Werk je in de zorg, dan is het de kunst om in alle drukte toch te genieten van die ene glimlach die je krijgt van een patiënt. Vul zelf maar verder in.

Geluk is een keuze
Jij bent verantwoordelijk voor jouw geluk. Voor de invulling van je dag, je week, je leven.
Ieder mensenleven kent schaduwzijden maar hé….. achter de wolken schijnt altijd de zon!

Durf te kiezen voor gelukkig zijn. Een paar tips:

– zoek op een positieve manier naar de voordelen van jouw werk
– geniet bewust van kleine dingen of momenten
– tel je zegeningen
– als je andermans werk leuker vindt, kies dan voor ander werk
– geloof in jezelf!

Leef en werk met passie. En kies ervoor om gelukkig te zijn!

“Wat heb jij een fantastische baan!” “Ga je nu alweer op vakantie?” “Mag ik mee?” “Als je een reisbegeleid(st)er nodig hebt, mag je mij altijd vragen,  dat kan ik ook wel.” “Jij doet maar!” Zomaar een paar opmerkingen die ik regelmatig krijg te horen.

Een wereldbaan!
De eerste opmerking is meer dan terecht! Ik heb fantastisch werk. Ik geniet van alle facetten. Van het uitwerken van een offerte, het opstellen van een realistisch reisprogramma, het calculeren, de administratie, de voorbereidingen voor vertrek tot en met de evaluatie na terugkomst. Mijn werk is mijn passie. Ik heb daar bewust voor gekozen. En als ondernemer kan ik ook nog eens mijn eigen tijd indelen. Wat een vrijheid.

Altijd op vakantie
De kers op de taart is natuurlijk het zelf begeleiden van de groep.
Maar vakantie? Nee, dat is het zeker niet! Het is werken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Ik wil de verwachtingen van de groep waarmaken. Nog liever overtreffen. Alles moet vlekkeloos verlopen. Als reisbegeleider ben ik er voor de gasten en improviseer ik als het nodig is. Bijvoorbeeld als iemand ziek is, of bestolen wordt, of als de bagage niet aankomt. Ik ben een luisterend oor en een helpende hand. Ik ben verantwoordelijk voor het welslagen van de reis.

Een beetje stress hoort erbij
Heb je enig idee hoe zenuwslopend het is als je met een bus vol gasten, op weg naar de luchthaven, in de file komt en de vlucht dreigt te missen?
Het gebeurde enige tijd geleden toen ik met een groep in Budapest was. Voor vertrek merkt iemand nog op dat we zo vroeg naar de luchthaven gaan. “Staan we daar te wachten! Waarom blijven we niet langer in de stad?”. Maar deze reisleidster is onverbiddelijk. Op tijd naar de luchthaven! Beter twee uur wachten op de luchthaven dan ook maar enigszins het risico lopen om een vlucht te missen. En dan gebeurt het! Wegafsluiting. Stilstaande auto’s. Alles muurvast.

Alles komt goed, toch?
Niemand maakt zich zorgen. De reisleidster regelt het wel! Ik voel de stress maar dat wil ik niet laten merken. Eerst maar eens met de buschauffeur praten. De Hongaarse chauffeur werkt mee en besluit stapvoets via de vluchtstrook de snelweg te verlaten. Maar ook daar staat alles vast. Bij ieder rood verkeerslicht haalt onze dappere chauffeur de stilstaande auto’s in en zorgt dat hij vooraan staat. Om bij het volgende verkeerslicht deze manoeuvre te herhalen. Niet legaal, zeker niet, maar dat boeit mij niets op dat moment. Ik moet en zal die vlucht halen!

Houd dat vliegtuig tegen!
Ik bel de luchthaven en leg de situatie uit. Ik hoop oprecht op enig begrip bij de luchtvaartmaatschappij. Op het moment dat de incheckbalies sluiten, arriveren we bij de luchthaven. En dan blijkt alle moeite niet voor niets. Het voltallige personeel van de luchtvaartmaatschappij staat op ons te wachten en loodst de groep met gezwinde spoed naar het vliegtuig. En passant zorgen ze dat de bagage in het ruim komt.
Een kwartier na aankomst op de luchthaven zit de hele groep in het vliegtuig. Ik kan, weliswaar met een paar extra grijze haren, opgelucht ademhalen. Gelukt!

Jij doet maar?
Zomaar een voorbeeld van een waargebeurd stressmoment. Reizen is avontuur en gebeurtenissen als deze maken mijn werk pittig maar boeiend.
Ik doe maar? Neen! Op zo’n moment doet mijn aanwezigheid er toe! Het is hard werken; ik voel de verantwoording. Maar het levert ook een heerlijk voldaan gevoel op.
Inderdaad, ik heb een fantastische baan!