We zitten vlak voor een bijzonder weekend, veel mensen verheugen zich op een (korte) vakantie en daar komen ze weer: de berichten over stakingen! Onlangs, tijdens de voorjaarsvakantie, gooiden de Transavia piloten het bijltje erbij neer en roet in het eten van vele vakantiegangers. Nu dreigen de piloten van Ryanair en Air France en de Franse luchtverkeersleiders met stakingen. Ook een reis per trein door Frankrijk komt door stakingsdreiging op losse rails te staan.

Staken is een recht en dat moet (blijkbaar) gerespecteerd worden, maar het gebeurt over de rug van de vakantieganger én van de reisorganisaties! Als je als vakantieganger een los vliegticket hebt geboekt, ben je overgeleverd aan de alternatieven die de luchtvaartmaatschappij je biedt. Dat is vaak een latere vlucht of kosteloos annuleren, maar de gevolgschade is voor jou.

Als (kleine) reisorganisatie voor groepsreizen komt een staking verschrikkelijk hard aan en kan het zelfs killing zijn! Een reisorganisatie is namelijk volledig verantwoordelijk voor het pakket dat is aangeboden aan de reiziger (in mijn geval vaak een hele groep) en draait ook op voor de (extra) kosten voor omboeken/wijzigen in geval van een staking. Een luchtvaartmaatschappij kan die kosten dus afschuiven op de reisorganisatie. Een onaanvaardbaar risico!!! Ik kan daar echt heel boos over worden.

De tendens bij kleine reisorganisaties, zo hoorde ik gisteren op een bijeenkomst van de VvKR (Vereniging van Kleinschalige Reisorganisaties), is dat men alleen nog het landarrangement aanbiedt aan reizigers. De reiziger mag zelf de benodigde vlucht(en) boeken, die derhalve geen onderdeel meer is/zijn van het pakket. Geheel begrijpelijk, want nu komt het (financiële én organisatorische) risico van een geannuleerde of vertraagde vlucht (en alle gevolgen van dien!!) niet bij de reisorganisatie maar bij de reiziger zelf te liggen.

Zelf vind ik dit absoluut geen goede tendens, zeker niet als je klant niet op de hoogte is van die risico’s. En als de reiziger wel op de hoogte is van de risico’s, zal hij/zij zeker niet blij zijn om te horen dat een reisorganisatie ‘niet thuis’ geeft en geen verantwoording heeft (neemt?) bij dit soort vervelende gebeurtenissen. Ik wil mijn groepen graag de juiste service bieden, ook in noodgevallen. Maar de kosten kunnen gigantisch oplopen en dat kan dramatisch zijn voor (kleine) reisorganisaties.

Wat mij betreft zijn brancheorganisaties als VvKR en ANVR aan de beurt om, namens de reisorganisaties, te zorgen dat we bij stakingen verhaal kunnen halen bij de luchtvaartmaatschappijen. Niet alleen voor de vlucht, maar ook voor de gevolgschade! Wij als reisorganisaties lopen met al deze stakingen onaanvaardbare en praktisch niet verzekerbare risico’s!

Een staking kan wat dat betreft echt dramatische gevolgen hebben.

Offertes maken is leuk werk!
Puzzelen met reisschema’s, of dat nu per vliegtuig, bus, trein of auto is, hotels zoeken, een programma maken dat klopt qua tijdschema maar dat ook aantrekkelijk en afwisselend is. Ik vind het heerlijk.

Voordat ik aan een offerte begin, heb ik altijd een uitgebreid gesprek met de relatie. Om uit te zoeken wat hun wensen zijn, wat hun verwachtingen zijn, wat men wenst te investeren in een reisprogramma. Ik probeer altijd zo veel mogelijk te inventariseren om een reisvoorstel te maken dat zo goed mogelijk aan de wensen voldoet.

Voor zo’n offerte ben ik niet de enige die aan het werk is. Vervoerders berekenen een prijsvoorstel, diverse hotels  checken de mogelijkheden en geven prijzen door, lokale agenten werken mee om een attractief programma op te stellen en checken locaties op beschikbaarheid, restaurants worden benaderd en lokale gidsen krijgen een telefoontje en zijn standby voor het geven van informatie. Al met al gaat er in een offerte een flink aantal uren zitten en dat is allemaal geheel vrijblijvend. Vanzelfsprekend.

Natuurlijk mag een relatie meerdere offertes opvragen bij diverse bureaus! Vergelijken is goed en soms ook aan te bevelen. En het is ook heel gebruikelijk dat je na een eerste offerte nog wat aanpassingen doet aan het voorstel om zo nog beter aan de wensen van de relatie te voldoen. Allemaal vrijblijvend uiteraard. En dat hoort zo.
Voor vaste relaties ga ik nog een flinke stap verder en werk ik zonder moeite enkele voorstellen uit zodat ze kunnen kiezen uit een paar bestemmingen. Ik weet dat ze loyaal zijn en dat het werk niet voor niets zal zijn.

Echter, soms wil een relatie, na ontvangst van een offerte en enkele aanpassingen van het reisvoorstel, toch weer een geheel nieuw voorstel voor een andere bestemming.
Omdat een concullega  daar ook een voorstel voor heeft gestuurd. Of omdat de mede bestuursleden toch liever naar een andere stad gaan.
Appels kun je nu eenmaal niet vergelijken met peren.

Het kan nog erger, de relatie bedankt je voor de offerte en later hoor je dat men alles zelf geregeld heeft met jouw informatie als betrouwbare bron.

Het hoort er allemaal bij. You win some and you loose some. All in the game.

Maar hoeveel ‘vrijblijvende’ offertes zou je als reisorganisatie moeten uitwerken voor één relatie?
Hoever ga je in je flexibiliteit?
Zouden wij niet een acceptabel bedrag aan administratiekosten mogen vragen voor een volledig uitgewerkte offerte, een bedrag dat als aanbetaling kan worden gezien als de reis doorgaat?
Wie durft dit aan?

Ik heb het gedaan….. na het sturen van een voorbeeld reisvoorstel en een volledig uitgewerkte offerte heb ik geld gevraagd voor nog een nieuw te maken reisvoorstel.
Tot op heden niets meer van betreffende relatie gehoord……..

Ben gelukkig lekker druk met voorstellen uitwerken die wel doorgaan.
Door grenzen te stellen……….maak je ruimte!