De mens lijdt het meest….

Eigenlijk wou ik er helemaal niets over zeggen. Het grote C-woord. Gewoon doorgaan en vooral zelf alert blijven. Niet omdat ik vrees voor mijn gezondheid of die van mijn naasten. Maar alert vanwege het (financiële) ondernemersrisico dat op dit moment voor veel bedrijven, waaronder veel collega reisorganisaties, de realiteit is. Wat is het geval?

Zolang er geen negatief reisadvies is, kan iedereen een geboekte reis annuleren, maar betaal je als reiziger gewoon de wettelijke annuleringskosten. Uiteraard kan een reisorganisator coulant zijn, maar de annuleringskosten zijn voor de reiziger. Vervelend, maar te overzien.

Als er een officieel negatief reisadvies komt voor een bepaalde bestemming heeft de reiziger recht op restitutie van de reissom. Volledig. Risico reisorganisator, die uiteraard mag en zal proberen om de vooruitbetaalde gelden bij de leveranciers terug te halen (luchtvaartmaatschappijen, hotels etc.). Maar ook die zullen zich waarschijnlijk beroepen op overmacht. Ondanks alle oproepen om coulant te zijn….. Voor (mijn maatwerk) groepsreizen gaat dat om tienduizenden euro’s per groep. Slik.

Stel dat je al op reis bent en je moet in quarantaine. Dan zijn de kosten voor de eerste drie overnachtingen in principe voor de reisorganisator, daarna is het nog onduidelijk wie er opdraait voor de kosten (zou heel goed de reiziger zelf kunnen zijn). In mijn specifieke geval gaat het om vaste groepen, dus een quarantaine x 3 dagen volpension x zeg voor het gemak 40 gasten, dat is zo maar een kostenpost van minimaal € 12.000,-; daar moet je er niet teveel van hebben in een seizoen.

Die quarantaine-regels snap ik sowieso niet zo goed. Waarom moet een gezond mens in quarantaine als je niet besmettelijk bent zo lang je geen ziekteverschijnselen hebt? Dan kun je toch gewoon naar huis? Zet de zieke mensen in quarantaine en laat de gezonde mensen alsjeblieft zo snel mogelijk naar hun eigen huis gaan. Eventueel thuis zelf 14 dagen binnen blijven voor de zekerheid. Scheelt een boel kosten en zorgen.

Reis- en annuleringsverzekeringen zijn belangrijk, ik druk mijn relaties op het hart om nooit onverzekerd op reis te gaan. Echter, ze bieden lang niet altijd (voldoende) dekking en sommigen sluiten dit risico nu al op voorhand uit voor nieuw af te sluiten verzekeringen. Er is een verzekeraar met een eventverzekering, ik heb het gelukkig voor een paar groepen kunnen afsluiten, maar ook hier zijn de regels binnen een paar dagen aanzienlijk aangescherpt; vanaf nu komen alleen nieuwe boekingen in aanmerking. Logisch maar wel wrang. Bovendien vraag ik me altijd af welke kleine letters ineens uitvergroot worden als het ooit op uitbetalen aan moet komen.

Eigenlijk is het ordinaire kansberekening. Hoe groot is de kans dat er op de bestemmingen van mijn groepen een negatief reisadvies komt? Hoe groot is de kans dat mijn groep in quarantaine wordt gezet? Voorlopig kan ik niet anders doen dan mijn relaties informeren over de mogelijkheden, positief vooruit kijken en vertrouwen houden! Vertrouwen dat het meevalt en dat de meeste reizen gewoon zonder problemen kunnen doorgaan. En zo niet, dat we dan coulant zijn naar onze relaties en coulance mogen verwachten van onze leveranciers.

De mens lijdt uiteindelijk nog steeds het meest aan het lijden dat hij vreest, maar dat (hopelijk) nimmer op komt dagen!


Déjà-vu: het einde van een reisreus

Heb een gigantisch déjà-vu! 

Morgen is het precies 6 jaar geleden dat Oad failliet ging. Een schok ging toen door de reiswereld. Nu weer, nu reisreus Thomas Cooke omvalt, in het ene land na het andere, als een hele rij dominostenen. Zo mogelijk misschien nog wel dramatischer dan het faillissement van Oad. Onzekerheid op alle fronten!

Niet alleen duizenden werknemers staan op straat en hebben van de ene op de andere dag geen baan meer. Ook duizenden leveranciers zijn op dit moment onzeker of ze wel betaald worden. Reizigers, die nu nog onderweg zijn, zullen dat merken. Ik heb het ervaren, in 2013, toen ik op de dag van het faillissement van Oad onderweg was naar Marrakech, met een groep. We mochten uiteindelijk toch in ons hotel verblijven, maar de spanning was om te snijden!

Heb zeer snel besloten om het faillissement als een kans te zien in plaats van als bedreiging. Het heeft mij dan ook veel goeds gebracht: het ondernemerschap. Dat was geen diep verlangen, geen onbesproken wens, maar het kwam op de weg die zich voor mij opende.

Dat ondernemerschap heeft me in de afgelopen jaren wel een en ander geleerd! Bijvoorbeeld dat het niet verstandig is om iets ‘onder de kostprijs’ te verkopen. Ook dat je geen geld zou moeten uitgeven dat je niet (eerst) hebt (verdiend). Basisprincipes waar je het volgens mij heel lang mee vol kunt houden, ook in de reiswereld.

Heb me altijd al afgevraagd hoe je voor bijvoorbeeld € 200 per persoon een hele week all-inclusive op vakantie kunt, inclusief de vliegreis. Laten we weer met reële verkoopprijzen gaan werken. Heeft wellicht op termijn ook nog een positieve invloed op het milieu!

Voor al mijn collega’s die van de ene op de andere dag op straat staan: houd moed en blijf positief! Er is een leven na een faillissement. Zie het als een kruispunt op je levensweg. Neem een (andere) afslag, kijk vooruit! 
Het kan… uiteindelijk…. zomaar een hele mooie nieuwe fase betekenen in je leven!